Ik gaf in 2010 ’s avonds een presentatie aan een grote groep mensen. Dat deed ik vaak en vond ik leuk om te doen. Aan het eind van die presentatie viel mijn hoofd ineens naar beneden en dat hoofd kon ik niet meer optillen. Ik ging zitten met mijn hand onder mijn kin, rondde de presentatie af en stuurde iedereen naar de bar. Na enkele minuten kwam de spierkracht terug. Dat was even schrikken.
Mijn lichaam stond al lange tijd ‘in brand’. Daar had ik een oplossing voor. Ik dronk iedere dag 25 koppen koffie, rookte 25 sigaren, slikte elke dag 1000mg paracetamol en 400mg naproxine. Ook ging ik om de 4-6 weken naar de fysio/manueel therapeut voor de steeds terugkerende rug-, nek en schouderklachten. Duizeligheid, hoge bloeddruk en pijn op de borst kwamen erbij. Exceem, darmstoornissen en nachtmerries volgden.
Die ochtend daarna ging ik naar de huisarts. Hij had mij al zo vaak gewaarschuwd. Nu is het klaar, zei hij. Ik kon me niet ziek melden, want ik was onmisbaar (dacht ik), maar nam uiteindelijk toch in goed onderling overleg 2 maanden ‘betaald verlof’. Dat was wel voldoende, dacht ik, ik ben er zo weer bovenop. Het liep even anders.
Toen ik eenmaal thuis zat, nam de vermoeidheid alleen maar toe. Ik kon nog amper praten of lopen. Ik was volledig uitgeput en lag vrijwel de gehele dag op bed met de gordijnen dicht. Pas na 3 maanden kon ik wat wandelen. Ik deed van alles om beter te worden, maar werd van het kastje naar de muur geslingerd. Een psycholoog hielp mij niet verder, een cursus mindfulness of NLP ook niet. Ik kreeg goed bedoelde adviezen, uiteindelijk duurde het meer dan een jaar voordat ik weer aan het werk kon.
Na bijna een jaar om te herstellen, was ik weer aan het werk. Ik merkte wel dat ik nog lang niet de ‘oude’ was, maar het ergste was voorbij. Ruim 6 maanden later kreeg ik ’s ochtends in de auto ineens last van overmatige transpiratie en werd ik misselijk. Het was gelukkig dicht bij huis, dus draaide ik om. Gelukkig was mijn vrouw nog thuis. Ik zei: ‘breng me maar naar het ziekenhuis, het is niet goed’. Zij reed. Binnen een uur lag ik op de operatietafel. De dokters zeiden dat ik afscheid moest nemen, want het was onzeker wat de uitkomst was.
De hartchirurg en zijn team deden fantastisch werk. Na de operatie vertelde de chirurg dat hij de laatste tijd vaker mensen op de operatietafel had, die daarvoor een burn-out hadden gehad. Ik vroeg hem naar de reden, maar dat wist hij niet. Dat verbaasde mij enorm en zette mij aan het denken. Ik ging mij verdiepen in alles over het lichaam, de psyche, stress, burn-out en vermoeidheid. Ik dook in de wetenschap, ontmoette specialisten en probeerde talloze therapieën en interventies. Een totaalaanpak op maat voor snel en duurzaam herstel was het resultaat.
Ik stopte met roken, ging weer sporten, ontdekte hoe ik echt kon ontspannen, besteedde aandacht aan voeding en viel 15 kilo af. Ik leerde te stoppen met piekeren en anders te denken over mezelf, over bepaalde gebeurtenissen. Ik ontdekte dat er meer emoties zijn dan teleurstelling en dat emotionele intelligentie iets geweldigs is. Ik leerde te luisteren naar mijn lichaam.
Ik stopte als ‘interim manager’ en begon voor mezelf. Ik wilde andere mensen gaan helpen. Ik kon oneindig lang doorwerken. Mijn omvangrijke netwerk wilde mij graag ontvangen voor een kop koffie, maar er kwamen geen opdrachten. Uit andere kringen wel en na lang doorzetten. De mensen die ik begeleidde, waren snel en duurzaam weer topfit aan het werk. Wauw, mijn aanpak werkte!
De oprichting van The Human Battery Company volgde vanzelf. Sinds 2015 mogen we voor werkgevers en verzuimverzekeraars professionals en leidinggevenden 1-op-1 begeleiden bij verzuim door spanningsklachten (herstel) of (langdurig) verzuim te voorkomen. Arbodiensten en bedrijfsartsen verwijzen naar ons door. Dit werk is ook geen werk meer: ik ga iedere dag fluitend naar mijn werk en ga ook fluitend weer naar huis.
Onze werkwijze is erop gericht dat je als mens sterker, slimmer en energieker wordt. Het is een kwestie van patronen doorbreken, nieuwe vaardigheden toepassen of betere keuzes maken. Daar heb je wel intensieve persoonlijke begeleiding bij nodig voor het snelste en meest duurzame resultaat.
MEER OVER HET 1-OP-1 TRAJECTOp 1 januari 2015 ben ik als éénpitter gestart. Inmiddels werken we met een klein (multidisciplinair) team en hebben we vele opdrachtgevers en klanten mogen begeleiden naar duurzaam herstel bij verzuim.
De komende tijd gaan we werkgevers ontzorgen in het voorkomen van mentale problematiek en verzuim door o.a. burn-outklachten. Ons motto: ‘mentaal gezond blijven, doe je samen’. Daar heb je als organisatie straks niemand meer voor nodig.
Drs. Theo Mommers